Kłamca i zdrajca

(J 13, 21-33. 36-38)
W czasie wieczerzy z uczniami Jezus wzruszył się do głębi i tak oświadczył: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie wyda”. Spoglądali uczniowie jeden na drugiego, niepewni, o kim mówi. Jeden z Jego uczniów – ten, którego Jezus miłował – spoczywał na Jego piersi. Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: „Kto to jest? O kim mówi?” Ten, oparłszy się zaraz na piersi Jezusa, rzekł do Niego: „Panie, któż to jest?” Jezus odparł: „To ten, dla którego umoczę kawałek chleba i podam mu”. Umoczywszy więc kawałek chleba, wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty. A po spożyciu kawałka chleba wstąpił w niego Szatan. Jezus zaś rzekł do niego: „Co masz uczynić, czyń prędzej!” Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: „Zakup, czego nam potrzeba na święto”, albo żeby dał coś ubogim. On więc po spożyciu kawałka chleba zaraz wyszedł. A była noc. Po jego wyjściu rzekł Jezus: „Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy. Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale – jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię – dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie”. Rzekł do Niego Szymon Piotr: „Panie, dokąd idziesz?” Odpowiedział Mu Jezus: „Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz”. Powiedział Mu Piotr: „Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie”. Odpowiedział Jezus: „Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz”.

 

Ewangelia wprowadza nas dziś w wydarzenia Wielkiego Tygodnia. Jezus już dziś zapowiada to wszystko, co dziać się będzie w najbliższych dniach w okolicznościach Jego śmierci na Krzyżu. Czytamy o dwóch uczniach – Judaszu i Piotrze, których śmiało możemy traktować jako symbol nas samych. Jezu, Ty dobrze nas znasz. Zostawiasz nam wolną wolę, ale znasz nasze drogi, jeszcze zanim na nie wejdziemy. Wiedziałeś o grzechu Judasza i Piotra, jeszcze zanim go dokonali. Mimo to nie odwróciłeś się od nich. Judasz Cię zdradził, wydał Cię za 30 srebrników. Wydaje się to okrutnym czynem, ale przecież tak samo i ja dokonuję zdrady przy każdym grzechu. Co jest moim dzisiejszym srebrnikiem? Na co ja wymieniam Twoją miłość, życie według Twoich zasad i wierność Twojemu Słowu? Co, albo kto przekupił mnie dziś, żebym odwrócił się od Ciebie? Piotr natomiast wyparł się Ciebie. Ile razy ja wstydzę się przyznać do Ciebie i do wiary w Ciebie? Ile razy udaję, że wcale nie zgadzam się z Kościołem, że nie jestem „taki święty” bojąc się odrzucenia ze strony innych? Panie Jezu, jesteśmy jak Judasz i Piotr- uznajemy się za Twoich uczniów, pozornie słuchamy Twoich słów, lecz w chwili wystawienia nas na próbę nasza wiara przegrywa z naszą słabością, grzechem. Udajemy i przed Tobą i przed samym sobą i przed ludźmi dookoła. Brakuje nam autentyczności, nasze czyny świadczą często o zupełnie różnych poglądach i przekonaniach. Ty dobrze, o tym wiesz, znasz nasze słabe, ludzkie serce. Chcę Cię dziś przeprosić Jezu, za każde zaparcie się Ciebie i za każdą zdradę. Proszę Cię o siłę w pokonywaniu codziennych pokus, abym pamiętał, że tylko prawda i autentyczna wiara może mnie wyzwolić.