Wszedłem do domu i odłożyłem ciężką torbę w kącie pokoju. Nie chciało mi się jej rozpakowywać, jednak szybko wyjąłem z niej świeże owoce. Obmyłem je, żeby się nie popsuły i odłożyłem na potem. Były świeże, ale nie do końca dojrzałe.

Być może czytając ten pierwszy akapit pomyślałeś, że chcę opowiedzieć o swojej wycieczce do pobliskiego warzywniaka. Mam więc cichą nadzieję, że sprawię Ci niespodziankę, gdy powiem, że to opis mojego powrotu z… Oazy wakacyjnej.

Owocami z letniej nazywam swoje przemyślenia, które krystalizują mi się w czasie wakacyjnych wyjazdów w góry. To wartościowe wnioski, konkluzje, do których dochodzę z pomocą mądrych, bliskich mi osób. Jedną z takich myśli była ocena wartości trwania. Nie jest to łatwy temat, bowiem ta wartość jest ogromna.

Jakże łatwo jest popłynąć z prądem po powrocie do domu. Zapomnieć o wyborze Chrystusa jako Pana i Zbawiciela, zapomnieć o wzniosłym świadectwie i zachwycie, którego dotknęliśmy na Dniu Wspólnoty w Poroninie. Jak to łatwo jest wysiąść z autokaru w Ciechanowie i Płocku, a jednocześnie wysiąść do „swojego świata”, gdzie panują inne zasady. Gdzie jest kolorowo, gdzie jest zabawa, gdzie jest fantastycznie, ale gdzie nie ma Jezusa. Jak łatwo jest w listopadzie czy marcu zagubić się w wirze nauki i spotkań towarzyskich, w problemach domowych, sercowych, finansowych. Jak łatwo jest ulec chwili i zapomnieć o własnym wyborze.

A przeciwieństwem tego wszystkiego jest trwanie. Trwanie przy własnym postanowieniu. Trwanie przy własnych zasadach. Trwanie przy Chrystusie. „Miłość to wybór drogi miłości i wierność wyborowi” – oto jeden z moich ulubionych cytatów, dotyczy de facto trwania.

Trwanie to sztuka, ale również droga życia. Trwam w nauce. Trwam w treningu. Trwam w przyjaźni. Trwam w rodzinie. Trwam w miłości. Trwam na modlitwie. Trwam przy Bogu.

Trwanie to robienie tego, co się powinno, kiedy nie mamy ochoty, kiedy okoliczności krzyczą „nie!”, kiedy nie mamy na to czasu.

Trwać to być wiernym. Trwać to kochać. Ten owoc dojrzał we mnie i po roku widzę jak bardzo jest cenny. Równie wartościowych życzę Wam wszystkim, którzy jedziecie na Oazę letnią.

Tomek Racki

Komentarze

comments